Pudło rezonansowe złożone z dwóch, lekko wygiętych płyt. Wierzchnia z drewna świerkowego, zaś dolna i boczki z jaworowego. Skrzypce zachowane w stanie bardzo dobrym. Bez metki. Należy sądzić, że jest to dobry i solidny instrument, gdyż był on długo używany. Skrzypce po przeglądzie lutniczym. Struny nowe.

Ogromna popularność skrzypiec przypada na okres baroku, czyli na wiek XVII i pierwszą połowę XVIII. Skrzypce barokowe wyróżniała nieco inna budowa – miały płaski i krótki gryf, krótszą szyjkę, struny z jelit zwierzęcych i nie posiadały podbródka. W tym okresie skrzypce produkowano głównie we włoskich, francuskich i niemieckich zakładach lutniczych. W Polsce również działały wybitne rody zajmujące się lutnictwem – ród Dankwartów i Grobliczów.

Najsłynniejszym budowniczym skrzypiec jest Antonio Stradivari. Wytworzył on ponad 1000 egzemplarzy, z których wiele zachowało się do czasów obecnych. Skrzypce Stradivariego są przedmiotem pożądania kolekcjonerów i instrumentalistów. Często też są własnością instytucji, fundacji lub skarbu państwa.